سلام بر حضرت مادر!

شيخ صدوق در كتاب امالى از رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم روايت نموده است:

هنگامى كه روز قيامت فرا مى‌رسد دخترم فاطمه در حالى مى‌آيد كه بر يكى از ناقه‌هاى بهشتى سوار است و از دو پهلوى آن ناقه حريرهاى بهشتى آويزان، مهار آن از مرواريد تازه، پاهايش از زمرّد سبز، دم آن از مشك ناب، ديدگانش از درّ و ياقوت سرخ خواهد بود.

قبّه‌اى از نور بر پشت آن ناقه نصب شده كه اندرون آن از بيرون آشكار، ميان آن حاوى عفو پروردگار و بيرون آن رحمت خداوند رحيم است. فاطمه تاجى از نور بر سر دارد كه داراى هفتاد پايه باشد، هر پايه‌اى از آن به وسيله مرواريدى مرصّع و نظير ستاره‌اى درخشان خواهد بود. در طرف راست و چپ فاطمه هر كدام هفت هزار ملك خواهد بود.

جبرئيل كه در آن هنگام مهار ناقه فاطمه را گرفته است با صداى بلند خواهد گفت: چشمان خود را ببنديد تا فاطمه دختر حضرت محمّد عبور نمايد. در آن روز هيچ پيغمبر و رسول و صديق و شهيدى نيست مگر اينكه ديدگان خويشتن را مى‌بندد تا اينكه زهرا از صحراى محشر عبور نمايد.

هنگامى كه آن بانو به زير عرش پروردگار مى‌رسد، از آن ناقه فرود مى‌آيد و مى‌گويد: اى پروردگار! بين من و آن افرادى كه در حق من ظلم نمودند و فرزندان مرا شهيد كرده‌اند قضاوت كن.

آنگاه از طرف خداوند رئوف ندا مى‌رسد: اى حبيبه و فرزند رسول من از من بخواه تا عطا نمايم، شفاعت كن تا من بپذيرم. به عزت و جلال خودم كه امروز ظلم و ستم هيچ ستمگرى از نظر من محو نخواهد شد.

در همين زمان است كه مى‌گويد: بار خدايا! فرزندان،شيعيان، دوستان، و دوستان دوستان فرزندان مرا به من ببخش! آنگاه از طرف پروردگار جهان منادى ندا مى‌كند: فرزندان، شيعيان، دوستان،و دوست دوستان ذرّيّه فاطمه كجايند؟ ايشان عموما در حالى كه ملائكه رحمت پروردگار آنان را احاطه كرده باشند مى‌آيند. سپس فاطمه جلو مى‌رود تا ايشان را داخل بهشت مى‌نمايد.

بحارالأنوار (جلد ۴۳) / ترجمه روحانی ; ج ۱ ص ۸۴۲