سرزمینمان که به یُمن قدم‌های خورشید هشتم مُتبرک شد،
ماه‌بانویی از سلالۀ آب و آینه به شوق دیدار برادر در قم قدم گذاشت و بعد، گلِ معصومه در همه جایِ ایران رویید.
و از آن روز، گره‌های بسیار که به اعجازِسرانگشتانِ مهربانی‌اش گشوده
و آستانِ حرمش، مکتب‌خانۀ معرفت و فقاهت شد.
در سالروزِ ولادتِ آسمانیِ دخترِ پیشوای هفتم، حضرت فاطمه معصومه که ـ درود خدا هدیه بر او ـ شادمانیم و
زیارتش را آرزو می‌کنیم که آفتاب هشتم امام رضا علیه السلام فرمود:
«هر که او را آگاهانه زیارت کند، بهشت برای اوست.»
چقدر در حرمت بوی عشق می‌آید
خیال می‌کنم؛ عطرِ دمشق می‌آید
.
درختِ بی‌ثمری را به بار آوردی
در این زمین کویری، بهار آوردی
.
از اعتبارِ خودت در مدینه بگذشتی
برای مردمِ قم، اعتبار آوردی
.
مکن دریغ ز ما سایۀ پناهت را
و قدرِ یک مژه بر هم زدن، نگاهت را
.
پناه، ز خاکِ در کویِ تو محک خورده ست
کنارِ سفرۀ تو، آب هم نمک خورده ست
.
زمین، همیشه تو را با برادرت می‌دید
تو ماه بودی و نامِ برادرت خورشید
