از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت شده است: أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّة ؛ من و علی (ع) دو پدر این امت هستیم. در این شب‌های عزیز برای تقرب به خداوند، به پدرمان توسل می‌کنیم و دستورات او را برای رسیدن به حیات طیبه سرمشق خویش قرار می‌دهیم. امام علی علیه السلام از ما درخواستی دارند که در تاریخ جاودان مانده تا به دست ما رسیده است. حال با هم این توصیه‌ها را دریافت می‌کنیم:
«ألا و إنّ لکلّ مأموم إماماً یقتدی به، و یستضیئ بنور علمه، ألا و إنّ إمامکم قد اکتفی من دنیاه بطمریه، و من طُعمه بقُرصیه، ألا و إنّکم لا تقدرون علی ذلک، و لکن أعینونی بورع و اجتهاد و عفّة و سداد».
یعنی: آگاه باشید! همانا از برای هر کسی باید امام و پیشوائی باشد که در اعمال و احوال خود از او پیروی کند، و به روشنائی نور علم او هدایت بیابد.
آگاه باشید! همانا امام و آقای شما به تحقیق از دنیای خود و از زینت‌های آن به دو جامه کهنه و از طعام آن به دو قرص نان اکتفا و قناعت کرده.
آگاه باشید! همانا شما توانائی بر این نوع قناعت ندارید، و لکن مرا به اجتناب از آنچه حرام است و به کوشش در فرائض و واجبات الهی و به کفّ نفس از حاجت و تملّق از اهل دنیا و به سعی در آنچه راه صحیح و درست است یاری کنید.
