و ما در شادباش ولادت امامی شادمانیم که سورۀ کرامت است و آیه صبر.
و کاش شفیعِ فردا روزمان باشد تا کاستی روزه داری ها و بندگی‌های رمضانمان،
به چشم عفو نگریسته شود و مقبول درگاه حق افتد که؛
با کریمان کارها دشوار نیست…
عاشق شدن به گوشه نگاهت عَجب نداشت
هرکس که دید روی تو را، روز و شب نداشت
.
ای قبلۀ مدینه و درمان دردها
جز خانۀ تو ، شهر مدینه مطب نداشت
.
با روی باز بر همگان لطف می کنی
حتی به سائلی که رسید و ادب نداشت
سهمش قبول توبه نشد هر که در قنوت
.
«یا مُحسِن و بِحَقِّ حَسَن» روی لب نداشت
.
بین صحابۀ تو کسی خوش‌مَثَل نشد
.
حیف ! از زمانۀ تو که آقا ! وَهَب نداشت
.
این جا، نواده‌های تو صاحب حرم شدند
.
یعنی؛ ارادتِ عجمی را عرب نداشت…
