و از سخنان آن حضرت است هنگام به خاک سپردن سیّده زنان، فاطمه علیهاسلام:

درود بر تو اى فرستاده خدا از من و دخترت که در کنارت آرمیده و زودتر از دیگران به تو رسیده. اى فرستاده خدا! مرگ دختر گرامى‌ات عنان شکیبایى از کفم گسلانده و توان خویشتندارى‌ام نمانده. اما براى من که سختى جدایى تو را دیده و سنگینى مصیبتت را کشیده‌ام، جاى تعزیت است نه هنگام تسلیت! تو را بر بالین ساختم در آن‌جا که شکاف قبر تو بود و جان گرامى‌ات میان سینه و گردنم از تن مفارقت نمود. «همه ما از خداییم و به خدا باز مى‌گردیم.» امانت باز گردید و گروگان به صاحبش رسید. کار همیشگى‌ام اندوه است و تیمارخوارى و شب‌هایم شب‌زنده‌دارى. تا آن که خدا، خانه‌اى را که تو در آن به سر مى‌برى برایم گُزیند و این غم که در دل دارم، فرو نشیند. زودا دخترت تو را خبر دهد که چسان امتت فراهم گردیدند و بر او ستم ورزیدند. از او بپرس چنان که شاید و خبر گیر از آن چه باید که دیرى نگذشته و یاد تو فراموش نگشته.  درود بر شما، درود آن که بدرود گوید نه که رنجیده‌است و راه دورى جوید. اگر باز گردم، نه از خسته‌جانى است و اگر بمانم، نه از بدگمانى است بلکه امیدوارم بدان چه خدا شکیبایان را وعده داده و پاداشى که براى آنان نهاده … .                                                          خطبه ۲۰۲ نهج البلاغه