زینب به پیشواز شهیدان خود نرفت

تا که خدا نکرده مبادا برادرش…

زینب همان شکوه که ناموس غیرت است

زینب که در مدینه قرق بود معبرش

 زینب همان که فاطمه از هر نظر شده ­است

از بس که رفته این­ همه این زن به مادرش

 زینب همان که زینت بابای خویش بود

در کربلا شدند پسرهاش زیورش

 گفتند؛ عصر واقعه آزاد شد فرات

وقتی گذشته ­بود دگر آب از سرش…