بچه‌های عزیز حضرت ابراهیم علیه السلام یکی از پیامبران الهی بود. این پیامبر پسری داشت به اسم اسماعیل (ع) که او هم به مقام پیامبری رسیده بود. در یکی از شب ها حضرت ابراهیم علیه السلام در خواب دید که فرشته ای نزدش آمد و فرمود خداوند متعال می فرماید: اسماعیل فرزند خود را برای من قربانی کن.
حضرت ابراهیم علیه السلام وحشت زده از خواب بیدار شد. و با خود فکر کرد که این خواب دستوری از خداست یا وسوسه شیطان. دو شب دیگر هم این خواب را دید و کاملا متوجه شد که مامور به انجام این کار شده است.

صبح روز بعد به هاجر (همسر حضرت ابراهیم علیه السلام و مادر اسماعیل علیه السلام) گفت: برخیز و به اسماعیل لباس های زیبا بپوشان! زیرا می خواهم او را به مهمانی دوست بسیار بزرگی ببرم.

اسماعیل که فرمان خداوند و پدرش را پذیرفته بود به همراه حضرت ابراهیم به سمت کوه مِنا حرکت کردند تا فرمان پروردگار را اجرا کنند. در هنگام حرکت بسوی منا، در سه جا شیطان در برابر حضرت ابراهیم ظاهر شد و به وسوسه او پرداخت تا او را از انجام فرمان خداوند منصرف کند (این محل هم اکنون جمرات سه گانه است و حجاج در زمان اعمال حج به هر ستون که نمادی از شیطان است سنگ پرت می کنند).

اما حضرت ابراهیم (ع) با اراده ای استواری که داشت شیطان را از نزدیک خود راند و بسوی منا ادامه مسیر داد.

ابراهیم (ع) و اسماعیل (ع) به منا رسیدند و فرمان پرودرگار را انجام دادند اما در کمال تعجب کوچکترین آسیبی به اسماعیل (ع) وارد نشد. بله بچه‌های عزیز، حضرت ابراهیم و حضرت اسماعیل از این آزمون خداوند سربلند بیرون آمده بودند. سپس خداوند متعال قوچی را فرستاد و حضرت ابراهیم (ع) هم بسیار خوشحال شد و پسرش را بوسید و به جای او، گوسفندی که از بهشت برای او فرستاده شده بود را قربانی کرد.

از آن روز به بعد که روز عید قربان نام گرفت رسم و سنت شد که حجاج پس از انجام اعمال حج، حیوانی را قربانی کنند و گوشت آنرا در بین فقرا تقسیم نمایند و رضایت خداوند متعال را جلب کنند.